Χρειάζεται αγωγή.
Χρειάζεται λεβεντιά.
Χρειάζεται καρδιά.
Χρειάζεται ψυχή.
Χρειάζεται θάρρος.
Χρειάζεται να ξεχωρίζεις.
Χρειάζεται εσωτερικό ήθος.
Χρειάζεται απομάκρυνση από τα κόμπλεξ.
Χρειάζεται Θεό Εσταυρωμένο μέσα Σου.
Χρειάζεται περήφανη πορεία.
Χρειάζεται Όρθιο ανάστημα.
Χρειάζεται Οργή κατά του Μίσους.
Χρειάζεται Άρνηση του Φθόνου.
Χρειάζεται ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ.
Ευχαριστώ.
Μεγάλη λέξη. Ασήκωτη πολλές φορές…
Σκληρή για τον Εαυτό σου.
Ενάντια πολλές φορές των ατομικών σου συμφερόντων.
Χρειάζεται, για να την πεις περήφανα, να την νοιώσεις, ξεσήκωμα όλων των ανέμων. Χρειάζεται θυσία.
Χρειάζεται τα Σα εκ των Σων, την Αγια Τράπεζα της δικής σου εσωτερικής αναίμακτης Θυσίας.
Χρειάζεται ζωοποιές ατενίσεις.
Χρειάζεται να σταθείς μπροστά στα αμαρτωλά αγνοήματά σου….
Χρειάζεται να δέχεσαι, αρκετές φορές, την Μοναδικότητα Ενός Ανθρώπου, την οποία Εσύ δεν μπορείς να φτάσεις, ενώ Εσύ δεν μπορείς να φτάσεις, ενώ Εσύ δεν δύνασαι να συμμετάσχεις στην πορεία σου…
Χρειάζεται να θυμάσαι το πως ξεκίνησες, το πως χρωστάς το Ευχαριστώ σ’ αυτόν που σου άπλωσε το χέρι, το πως δεν σε άφησε να περάσεις απαρατήρητος, το πως σε στήριξε, το πώς δεν σε άφησε να περάσεις απαρατήρητος, το πώς σε στήριξε, το πως σε ένιωσε, το πώς σου επέτρεψε κάποιες αποφάσεις, για να φτάσεις ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΕΦΤΑΣΕΣ, για να βγεις στο σταυροδρόμι και ασυλλόγιστα, με κομπασμό και αχαριστία, να προσπαθήσεις να μπεις μπροστά, ξεχνώντας το σπουδαιότερο: Ότι πορεύεσαι ασυνόδευτος από Εσωτερική δύναμη, από την δοκιμασία, από γνώσεις, αλλά νομίζεις, όλο ξαφνικά, ότι με τις Κρωξιές και των λοιπών κορακοειδών, έγινες κάτι μέσα από το Τίποτα!!!!!!
Μεγάλη λέξη το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ….
Όπως και η φιλία…
Και το κρασί στο ίδιο τραπέζι… Αρκεί να μην πάρεις την βρεγμένη μπουκιά της προδοσίας. Αρκεί να μην βγεις τρέχοντας να φέρεις τους Σταυρωτές…. Γιατί θα ακούσεις στα σίγουρα την φράση Εκείνου, που λες ότι πιστεύεις, ΕΤΑΙΡΕ ΕΦ Ω ΠΑΡΕΙ; «Φίλε γιατί ήρθες;;;;».
Επέστρεψες στον Εαυτό σου…
Κάθισε μπροστά στον καθρέφτη σου…
Ρώτα τον….Βρες τις αραιώσεις και τις πυκνώσεις του χαρακτήρα σου…
Και να είσαι βέβαιος για ένα: ΔΕΝ ΘΑ ΣΚΟΝΤΑΨΕΙΣ ΠΟΤΕ (πια) στην Αχαριστία.
Θα δεχτείς να πεις το ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που ταιριάζει σε ΟΛΟΥΣ που το νοιώθουν σωστά και υπερήφανα προς ΟΛΟΥΣ που στάθηκαν απέναντί σου χωρίς ώχρα στην προσφορά τους, στο λόγο τους, στις κινήσεις τους!!!!
Αντίο Φίλε….
Και σε Ευχαριστώ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου